İsim anlamları – Y

YİĞİTER: (Tür.) Er. – (bkz. Yiğit-can).

YİĞİTHAN: (Tür.) Er. – Yiğit, cesur hakan.

YİĞİTKAN: (Tür.) Er. – Güçlü, cesur soydan gelen.

YILDANUR: (Tür.) Ka. – Seneyi aydınlatan, ışık saçan.

YILDIKU: (Tür.) Ka. 1. Yıldız. 2. Ünlü Hun hükümdarı Atilla’nın son karısı.

YILDIR: (Tür.) Er. – Parlak, parlayan, ışıklı ışık.

YILDIRALP: (Tür.) Er. – (bkz. Yıldır).

YILDIRAN: (Tür.) Er. – Parlayan, ışıldayan, ışık saçan.

YILDIRAY: (Tür.) Er. – Parlak, ışık saçan ay.

YILDIRIM: (Tür.) Er. 1. Büyük ışık parlaması ve gök gürültüsüyle ortaya çıkan bulutlar arasında veya buluttan yere elektrik boşalması, saika. 2. Şiddetli, süratli, çabuk! Yıldırım harekatı. Ünlü Osmanlı padişahı: Yıldırım Bayezid.

YILDIZ: (Tür.) Ka. 1. Geceleri gökte çıplak gözle ışıklı bir nokta olarak görülen gök cismi, necm, kevkeb, si-tare, ahter. 2. Bir noktadan çevreye beş veya daha fazla çıkıntısı olan köşeli. 3. Baht, talih. 4. Mesleğinde çok parlamış kimse ve daha çok parlamış kimse, sinema sanatçısı. 5. Kuzey (Denizcilikte).

YILDIZHAN: (Tür.) Er. – Yıldızların hakanı.

YILHAN: (Tür.) Er. – Yıl – han.

YILKAN: (Tür.) Er. – Yıl – kan.

YILMA: (Tür.) Er. – Vazgeçme, korkma, doğru yoldan yürümekten ayrılma, yılma.

YILMAZ: (Tür.) Er. – Yılmayan, bıkmayan, azimli, sebatlı.

YILŞEN: (Tür.) Ka. – (bkz. Yıldanur).

YOĞUN: (Tür.) Er. 1. Oylumuna oranla ağırlığı çok olan. 2. Dolu, sık. 3. Kalabalık. 4. İri, kaba, kalın.

YOĞUNAY: (Tür.) Er. – (bkz. Yoğun).

YOLAÇ: (Tür.) Er. – Yol gösteren, kılavuz.

YONCA: (Tür.) Ka. – Baklagillerden, kırmızı veya mor çiçek açan, çayır bitkisi.

YORDAM: (Tür.) 1. Kılavuz, rehber. 2. Beceri, yatkınlık. 3. Gelenek, görenek. 4. Anlayış, yerinde davranış. 5. Kural, yöntem, düzen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YORUÇ: (Tür.) Er. – Komutan, kumandan.

YOSUN: (Tür.) – Çoğu sularda yetişen, ilkel yapıdaki bitkilerin genel adı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YÖNAL: (Tür.) Er. – Yönünü, cepheni al.

YÖNER: (Tür.) Er. – (bkz. Yönal).

YÖNET: (Tür.) Er. 1. Uygun, doğru. 2. İyi, güzel. 3. Uysal. 4. Becerikli, yatkın. 5. Biçim, tarz, usul.

YÖNTEM: (Tür.) 1. Yol, tarz, metod. 2. Yetenek. 3. Uygun, kolay. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YÖRÜK: (Tür.) Er. 1. Göçebe. 2. Çabuk yürüyen, hızlı. 3. Hayvancılıkla geçinen göçebe Oğuz Türkleri.

YULA: (Tür.) 1. Meşale. Kandil. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YULUĞ: (Tür.) 1. Mutlu, mesut. 2. Hak, adalet. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YUMLU: (Tür.) 1. Uğurlu, kutlu. 2. Kutsal, mübarek. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YUMUK: (Tür.) Ka. 1. Açılmamış çiçek, gül goncası. 2. Uysal, sessiz, ağırbaşlı.

YUMUŞ: (Tür.) – İş, güç çalışma. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YUNUS: (Ar.) Er. 1. Ilık ve sıcak denizlerde yaşayan, memeli hayvan. 2. Bir takım yıldızın adı. 3. Uzun müddet bir balığın karnında kaldığı rivayet edilen ve Kur’an-ı Kerim’de ismi geçen 25 peygamberden birisi. Hz. Yunus (a.s.). Kur’an-ı Kerim’in 10. suresi.

YURA: (Tür.) Er. – Dağ sırtı.

YURDAER: (Tür.) Er. – Yurdu için doğmuş kimse.

YURDAGÜL: (Tür.) Ka. – Ülkene gül. İlken için yararlı ol.

YURDANUR: (Tür.) Ka. – Yurduna, ülkene ışık saç, aydınlat.

YURDAŞEN: (Tür.) – Yurdu şenlendiren. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YURDAY: (Tür.) – Yurdu aydınlatan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YURDCAN: (Tür.) Er. – Yurda canlılık veren.

YURDUSEV: (Tür.) Ka. – Ülkeni, yurdunu sev.

YURT: (Tür.) Er. 1. At, kısrak. At sürüsü. 2. Orman.

YURTSEVEN: (Tür.). – Yurdunu milletini seven. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YURTSEVER: (Tür.) Er. – (bkz. Yurtseven).

YUSUF: (Ar.) Er. 1. Hz. Ya’kub (a.s.)’un oğlu olan peygamber Hz. Yusuf. 2. İbranice; inleyen, ah eden, inilti.

YUŞA: (Tür.) Er. – Tarihlerde, Peygamber olduğu rivayet edilen Yûşa b. Nün.

YÜCE: (Tür.) – Yüksek, büyük, ulu, bala. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YÜCEALP: (Tür.) Er. – Büyük, ulu yiğit.

YÜCEL: (Tür.) – Yüksel, yüce bir duruma gel, başarı kazan, ilerle. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YÜCELAY: (Tür.) – (bkz. Yücel). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YÜCELEN: (Tür.) Er. – Yükselen, yüce bir duruma gelen, ilerleyen.

YÜCESAN: (Tür.) Er. – Saygın bir adı olan.

YÜCESOY: (Tür.) Er. – Saygın, ulu, soylu.

YÜCETEKİN: (Tür.) Er. – (bkz. Yüce).

YÜKSEL: (Tür.) – Yükseklere çık, yücel, basan kazan, ilerle. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YÜMİN: (Ar.) Er. 1. Uğur, mutluluk. 2. Bereket.

YÜMNA: (Ar.) Ka. – Sağ taraf.

YÜMNİ: (Ar.) Er. 1. Uğurlu, becerikli. İşi sağ eliyle gören. Kıyamet gününde kitabını sağ tarafından alacak olan. 2. Uğura ait, uğurla ilgili.

YÜMNİYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Yümni).

YÜRÜK: (Tür.) Er. – (bkz. Yörük). 1. Çabuk ve hızlı yürüyen. 2. Tarihte yeniçerilere katılan yaya asker. 3. Hızlı koşan at.

YÜRÜKER: (Tür.) Er. – (bkz. Yürük).

YÜSR: (Ar.) Er. 1. Kolaylık, rahat. 2. Zenginlik.

YÜSRA: (Ar.) Ka. – Sol taraf.

YÜZÜAK: (Tür.) Er. – Dürüst, namuslu, doğru, suçsuz kimse.