Çocuk ve İsim Sözlüğü

İsim anlamları – Y

YA’KUB: (Ar.) Er. 1. Erkek keklik. 2. İbranice, “Takib eden, izleyen”. -Hz. Yusuf (a.s.)’un babası ve Kur’an-ı Kerim’de ismi geçen 25 peygamberden (Hz. Ya’kub). Hz. İshak (a.s.)’ın oğlu. – Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır.

YABAN: (Fars.) Er. 1. Yabancı. 2. Issız kır, ova, çöl, sahra. 3. Dışarı, başka ülke, gurbet. 4. Ekin tarlası.

YABAN GÜLÜ: (Fars.) Ka. 1. Kır gülü. Bozkır çiçeği. 2. Kuşburnu.

YABAR: (Tür.) Er. – Güzel koku, misk.

YABENDE: (Fars.) – Bulucu, bulan. Keşfeden. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YABGU: (Tür.) Er. – Eski Türk devletlerinde “hükümdar” anlamında kullanılan bir unvan.

YADE: (Fars.) Ka. – Hatıra.

YADİGAR: (Fars.) – Bir kimseyi ya da bir olayı anımsatan kimse. Bırakılan anı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAFES: (Ar.) Er. – Hz. Nuh (a.s.)’un üçüncü oğlu. Tufandan sonra Hazar denizinin kuzeyine yerleşmiştir. Türk soyunun atası olduğu söylenir.

YAĞAN: (Tür.). – Yağmur, kar. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAĞIN: (Tür.) Er. 1. Yağmur. 2. Düşman yağı. 3. Yiğit. 4. Arka, sırt.

YAĞINALP: (Tür.) Er. – (bkz. Yağın).

YAĞIZ: (Tür.) Er. 1. Esmer. 2. Doru. 3. Yiğit. 4. Bakımlı hayvan.

YAĞIZALP: (Tür.) Er. – Esmer, güçlü yiğit.

YAĞIZBAY: (Tür.) Er. – Esmer kimse.

YAĞIZER: (Tür.) Er. – Esmer kimse.

YAĞIZHAN: (Tür.) Er. 1. Esmer hükümdar. 2. Yeğni, katı, cesur han.

YAĞIZKAN: (Tür.) Er. – Asil, soylu kan.

YAĞIZKURT: (Tür.) Er. – Esmer, güçlü, kuvvetli kimse.

YAĞIZTEKİN: (Tür.) Er. – Esmer, güçlü, erkek.

YAĞMUR: (Tür.) Ka. – Gökten damlalar halinde düşen su.

YAĞMURCA: (Tür.) Er. – Bir tür geyik. Dağ keçisi.

YAHŞİ: (Tür.) Er. 1. İyi, güzel, çok güzel. 2. Yiğit, yakışıklı. 3. Toy, deneyimsiz genç.

YAHŞİBAY: (Tür.) Er. – İyi tanınan, saygın kimse.

YAHŞİHAN: (Tür.) Er. – Genç, güzel hükümdar.

YAHYA: (İbr.) Er. – ‘Allah lütufkardır” anlamında. Kur’an-ı Kerim’de 5 yerde ismi geçen ve Zekeriyya (a.s.)’nın oğlu olan peygamber.

YAKAZAN: (Ar.) Ka. – (bkz. Yakzan).

YAKTIN: (Fars.) Er. – Kabak. Kavun, karvpuz, hıyar gibi toprakta uzanıp, yetişen bitki.

YAKUT: (Ar.) 1. Parlak kırmızı, şeffaf kıymetli taş. 2. Sibirya’nın kuzey kısmında yaşayan bir Türk kavmi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAKZAN: (Ar.) Er. – Uyanık, gözü açık.

YALABUK: (Tür.) Er. 1. Güzel, yakışıklı, sevimli. 2. Parlak, ışıltılı. Şimşek. 3. Çevik, atik, işgüzar. 4. Kavgada üstün gelen.

YALAP: (Tür.) Er. 1. Parıltı. 2. İvedi, hızlı, çabuk. 3. San renkli bir kuş. 4. Şimşek.

YALAVAC: (Tür.) Er. – Peygamber, elçi.

YALAZ: (Tür.) Er. 1. Alev. 2. Bayrak.

YALAZA: (Tür.) – Alev. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YALAZABEY: (Tür.) Er. – Ateş gibi.

YALAZALP: (Tür.) Er. – Alev gibi parlak yiğit.

YALAZAN: (Tür.) – Berk, şimşek. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YALAZAY: (Tür.) – Ayın kırmızı ışıklar açar hali. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YALÇIN: (Tür.) Er. 1. Sarp. 2. Düz kaygan. 3. Parlak, cilalı.

YALÇINER: (Tür.) Er. – (bkz. Yalçın). Çetin, sert ve yiğit.

YALÇINKAYA:  (Tür.) Er. – bkz. Yalçın.

YALÇUK: (Tür.) Er. 1. Parlak, parlayan. 2. Elçi.

YALDIRAK: (Tür.) Er. – Ak, parlak, ışıltılı.

YALE: (Fars.) – Sığır boynuzu. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YALGIN: (Tür.) Er. 1. Serap, ılgın. 2. Alev.

YALIM: (Tür.) Er. 1. Alev, ateş. 2. Kılıç, bıçak vb. kesici yüzü. 3. Kaya. Sarp yer, uçurum. 4. Şimşek. 5. Kuvvet, kudret. 6. Onur, derece. 7. Çalım, gurur.

YALIN: (Tür.) 1. Gösterişsiz, sessiz, sade. 2. Alev, ateş. 3. Taş, büyük kaya. 4. Çıplak, örtüsüz. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YALINALP: (Tür.) Er. – (bkz. Yalın).

YALINAY: (Tür.) – (bkz. Yalın). Ayın en görkemli ve sade görüntüsü. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YALINÇ: (Tür.) Er. – Karışık olmayan, sade, yalın, yapılması ve anlaşılması kolay olan.

YALKI: (Tür.) Er. 1. Yalın, tek. 2. Işın.

YALKIN: (Tür.) Er. – (bkz. Yalgın).

YALMAN: (Tür.) Er. 1. Kılıç, kama, bıçak, mızrak’ın ağzı veya ucu. 2. Sarp, dik. Eğik, eğinik.

YALTIR: (Tür.) Er. – Parlak, parlayan.

YALTIRAK: (Tür.) Er. 1. Işık, parıltı. 2. Kuyruklu yıldız.

YALTIRAY: (Tür.) Er. – (bkz. Yaltır). Ayın ışıltısı.

YALVAÇ: (Tür.) Er. – (bkz. Yalavaç).

YAMAÇ: (Tür.) Er. 1. Dağın ya da tepenin herhangi bir yanı. Karşı. Yan. 2. Yakın. 3. Bedel, karşılık.

YAMAN: (Tür.) Er. 1. Kötü, korkulan, şiddetli. 2. Cesur, güçlü. 3. İşbilir, kurnaz, becerikli.

YAMANER: (Tür.) Er. – Güçlü, cesur erkek.

YAMANÖZ: (Tür.) Er. – Özü güçlü olan.

YANAÇ: (Tür.) Er. – Yön, taraf.

YANAL: (Tür.) Er. 1. Yanda olan, yana düşen. 2. Alaca, değişik renkli. 3. Kırmızı pembe. 4. Nehir yatağı.

YANAR: (Tür.) Er. 1. Parlayan, parıldayan. 2. Kaplıca. 3. Aralık ve Ocak ayı.

YANIK: (Tür.) Er. 1. Yanmış olan, esmer. 2. Duygulu, dokunaklı. 3. Kavruk, gelişmemiş. 4. Aşık.

YANIKER: (Tür.) Er. – Aşık, vurgun kimse.

YANKI: (Tür.) – Sesin bir yere çarpıp geri dönmesiyle duyulan ikinci ses, ses yansıması. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAPINCAK: (Tür.) Ka. – Seyrek taneli, kırmızı bereli bir üzüm türü.

YAPRAK: (Tür.) Ka. 1. Bitkilerde ekseriya klorofilli, yeşil renkli, çeşitli şekil ve yapıda olan soluk almaya yarayan uzantı. 2. Kitap yaprağı, varak.

YAREN: (Fars.) Er. – Arkadaş, dost, yakın dost.

YARIDİL: (Fars.) – Gönül arkadaşı, sevgili. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YARKAYA: (Tür.) Er. – Sarp, uçurumlu kaya.

YARKIN: (Tür.) – Şimşek, ışık, ışıklı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YARLIK: (Tür.) Er. 1. Buyruk, ferman. Yasa, kanun. 2. Yoksul, acınan. 3. Bağış, lütuf.

YARUK: (Tür.) Er. – Işık, aydınlık, parlaklık, parıltı.

YASA: (Tür.) Er. – Sevinç memnuniyet, beğenme ve alkış ifade eder; yaşasın, ömrü çok olsun, aferin.

YASAN: (Tür.) Er. 1. Tertip, düzen. 2. İmge, belirti. 3. Bir işi yapma isteği, karar. 4. Öngörü. 5. Baskın.

YASAVUL: (Tür.) Er. 1. Koruyucu muhafız. 2. İlhanlılar devrinde ordu müfettişliği yapan kimse. 3. Jandarma, polis.

YASEMİN: (Fars.) Ka. – Zeytingillerden, güzel kokulu ve ekseriya beyaz veya sarı çiçek açan sarılgan ağaççık (jasminum).

YASER: (Ar.) Er. – Bolluk, varlık, zenginlik, varlıklılık.

YASİN: (Ar.) Er. – Kur’an-ı Kerim’in 36. suresinin başlangıcı. Asıl manası bilinmemekle birlikte, “Ey insan, Ey Seyyid” gibi muhtelif anlamlar çıkarılmıştır.

YASUN: (Tür.) Er. 1. Tarz, üslup, töre. 2. Doğa, tabiat.

YAŞAM: (Tür.) – Doğumdan ölüme kadar geçen süre, hayat. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAŞANUR: (Tür.) – (bkz. Yaşa). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAŞAR: (Tür.) – Doğan çocuğun uzun ömürlü olması dileğiyle konulan adlardır. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAŞIK: (Tür.) Er. – Işık, parıltı, parlaklık.

YAŞIL: (Tür.) Er. 1. Yeşil. 2. Erkek ördek.

YAŞIN: (Tür.) 1. Işık, parlaklık. 2. Gizli. 3. Şimşek.

YATMAN: (Tür.) Er. – Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.

1 2 3Sonraki sayfa

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Göz Atın
Kapalı
Başa dön tuşu