İsim anlamları – V
VABİL: (Ar.) Er. – İri damlalı yağmur.
VABİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vabil)
VACİB: (Ar.) Er. 1. Dini (şer’i) bakımdan terkedilmesi doğru ve uygun olmayan, kesinlik bakımından farzdan sonra gelen. 2. Çok lüzumlu, bırakılması mümkün olmayan zaruri. -Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır.
VACİBE: (Ar.) Ka. – Yapılması gerekli olan.
VACİD: (Ar.) Er. – Yaratan, meydana çıkaran. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
VACİDE: (Ar.) Ka. 1. Meydana getirici, yaratıcı. 2. Varlıklı, zengin.
VAFE: (Fars.) 1. Nasip, kısmet. 2. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VAFİ: (Ar.) Er. – Yeter, tam. Sözünde duran, sözünün eri.
VAFİD: (Ar.) Er. – Elçi, temsilci, rasul.
VAFİR: (Ar.) Er. – Çok, bol.
VAFİRE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vafir).
VAFİYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vafi).
VAHA: (Ar.) – Çöllerin su bulunan kesimlerinde oluşan bitkili alan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VAHAB: (Ar.) Er. – Bağışlayan, ihsan eden. – Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır. “Abd” takısı alarak kullanılırsa daha iyi olur: Abdülvahab.
VAHAT: (Ar.) Er. – Çöl ortasında suyu ve yeşilliği olan yerler. Vahalar.
VAHDEDDİN: (Ar.) Er. – Dinin tekliği, birliği. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
VAHDET: (Ar.) Er. 1. Yalnızlık, teklik, birlik. 2. Allah’ı birlemek, şirkten uzaklaşmak. 3. Hakimiyet ve teşri’i (yasa koyuculuğu) yalnız Allah’a ait olarak görmek.
VAHİB: (Ar.) Er. – Bağışlayan, bağışlayıcı. – Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır.
VAHİBE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vahib).
VAHİD: (Ar.) Er. – Bir, tek, yalnız. Allah’ın sıfatlarındandır. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
VAHİDDİN: (Ar.) Er. – Tek din, dinin tekliği.
VAHİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vahid).
VAİD: (Ar.) Er. – Birini iyiliğe sevk ve kötülükten uzaklaştırmak için korkutma, yıldırma.
VAİL: (Ar.) Er. – Sığınan, kurtulan. Sahabe adlarındandır: Vail b. Hucr.
VAİZ: (Ar.) Er. – Dinsel öğütlerde bulunan kimse.
VAİZE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vaiz).
VAKAR: (Ar.) – Ağırbaşlılık, haysiyetini koruma, temkin sabır, heybet. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VAKİ: (Ar.) Er. l.Vuku bulan, olan, düşen, olagelen, rastlayan. 2. Geçen, geçmiş olan.
VAKIA: (Ar.) Ka. – (bkz. Vaki).
VAKIF: (Ar.) Er. 1. Bir şeyi elde eden, bir işten haberli olan. 2. Duran, ayakta duran. Arafat’ta vakfe yapan.
VAKKAS: (Ar.) Er. – Okçu, savaşçı. Sahabe isimlerindendir.
VAKUR: (Ar.) Er. – Ağırbaşlı, temkinli.
VALA: (Fars.) – Yüksek, yüce. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VALAŞAN: (Fars.) Er. – Şanı yüce, şanlı.
VALAY: (Fars.) – Yükseklik, yücelik. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VALİ: (Ar.) Er. – Bir vilayeti idare eden en büyük memur.
VALİH: (Ar.) Er. – Şaşakalmış, hayret etmiş, hayran.
VALİHE: (Ar.) Ka. – (bkz. Valih).
VAMIK: (Ar.) Er. 1. Seven, aşık. 2. Vamık ile Azra öyküsünün erkek kahramanı.
VAMIKA: (Ar.) Ka. – (bkz. Vamık).
VARAKA: (Ar.) Er. 1. Tek yaprak, tek kağıt. Yazılı kağıt. 2. İlk vahyin gelmesi üzerine Hz. Hatice’nin Hz. Peygamber’i alıp götürdüğü meşhur kişi: Varaka b. Nevfel. 3. Varaka ile Gülşah hikayesinin erkek kahramanı.
VARESTE: (Fars.) 1. Kurtulmuş. Serbest, rahat, azade. 2. İlişiksiz. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VARGIN: (Tür.) – Ulaşan, isteğine kavuşan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VÂSIF: (Ar.) Er. 1. Vasfeden, vasıflandıran. Bir kimse veya şeyi başkalarından ayıran kendine has hal, nitelik hususiyet. 2. Bir şeyin mahiyeti, sıfatı, tabiatı, karakteri ile bunların tarif ve sayılması.
VASIFE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vasıf).
VASIK: (Ar.) Er. – Güvenilen, emin, mutemed. Abbasi halifelerinden birinin unvanı.
VASIL: (Ar.) Er. – Ulaşan, kavuşan, yetişen.
VASILA: (Ar.) Ka. – (bkz. Vasıl).
VARİD: (Ar.) Er. 1. Gelen, vasıl olan, erişen. 2. Bir şey hakkında çıkan, söylenen.
VARİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Varid).
VARİS: (Ar.) Er. – 1. Cenab-ı Hakk’ın 99 isminden birisi. Mal ve mülkün, bütün değerlerin son ve gerçek sahibi yüce Allah. 2. Varis kelimesi, müslümanlar kastedilerek de kullanılmıştır. 3. Mirasçı, kendisine miras düşen.
VARIŞ: (Tür.) Er. – Zeka, anlayış, akıl.
VARLIK: (Tür.) – Yaşam, hayat. Var olan herşey. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VAROL: (Tür.) Er. – Yaşa, uzun ve sağlıklı bir yaşamın olsun.
VASFİ: (Ar.) Er. – Vasıfla ilgili, vasfa ait. Nitelikli.
VASFİYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vasfı).
VASİ: (Ar.) Er. 1. Vasiyeti yerine getiren, vesayeti yüklenen kimse, henüz reşid olmamış çocuğun işlerine bakmakla mükellef kimse. 2. Geniş, açık, enli, bol, kapsayıcı. 3. Her şeyi ihata edici. Bilgisinin boyutları sınırsız. 4. Allah’ın isimlerinden (bkz. Abdülvasi). Kur’an-ı Kerim’de zikredilen isimlerdendir.
VASİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vasıl).
VASSAF: (Ar.) Er. – Niteliklerini bildirerek anlatan ya da öven. Vassaf el-Hazrat. İranlı tarihçi, yazar.
VASSAL: (Ar.) Er. 1. Vasleden, ulaştıran, birleştiren. 2. Sayfalan yapışan, eski yazılı bir kitabın sayfalarını ayıran sanatkar.
VASSALE: (Ar.) Ka. – (Eski) yazma eserlerin kenarlı kısmına kağıt ilavesi suretiyle yapılan tamir şekli.
VATAN: (Ar.) Er. – Yurt, ülke.
