İsim anlamları – T

TAZEGÜL: (Fars.) Ka. – Yeni açan gül.

TAZİM: (Ar.) Er. – Ululama, büyük sayma. Saygı gösterme, ikram etme.

TAZİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Tazim).

TEALİ: (Ar.) Er. – Yükselme, ululanma.

TEBAR: (Fars.) Er. – Soy.

TEBER: (Fars.) Er. – Küçük balta. Dervişlerin kullandıkları uzun saplı küçük balta. Meşin kesmek için kullanılan araç.

TEBERHUN: (Fars.) Er. – Kızıl söğüt, tarhun.

TEBESSÜM: (Ar.) Ka. – Gülümseme.

TEBŞİRE: (Ar.) Ka. – (bkz. Tebşir).

TECELLA: (Ar.) Ka. – (bkz. Tecelli).

TECELLİ: (Ar.) Er. 1. Görünme, belirme. 2. Kader, talih. 3. Allah’ın lütfuna erişme.

TECEN: (Tür.) – Mağrur, gururlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TECER: (Tür.) 1. Becerikli. 2. İç Anadolu’da sıradağ. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TECİK: (Tür.) Er. – Tutumlu, idareli tasarruflu.

TECİMEN: (Tür.) Er. – Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.

TECİMER: (Tür.) Er. – Tüccar.

TECMİL: (Ar.) Er. – Süs, tezyin.

TEDÜ: (Tür.) – Bilge, zeki, anlayışlı kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEFHİM: (Ar.) Er. – Anlatma, bildirme.

TEHEMTEN: (Fars.) Er. – İri yan, boylu boslu yiğit. Eski İran kahramanı Zaloğlu Rüstem’in lakabı.

TEHİYYE: (Ar.) Ka. 1. Selam. Selam verme. 2. Hayır dua etme. 3.. Beka. 4. Mülk, malikiyyet.

TEKALP: (Tür.) Er. – Eşsiz, benzersiz yiğit.

TEKAY: (Tür.) Er. – Eşsiz ay.

TEKCAN: (Tür.) Er. – Çok değerli, eşsiz kimse.

TEKDOĞAN: (Tür.) Er. – Eşsiz, benzersiz doğmuş olan.

TEKECAN: (Tür.) Er. 1. Mert, sözünde duran. Özü sağlam kimse. 2. Çayırlarda biten bir bitki.

TEKGÜL: (Tür.) Ka. – Gül ailesi içinde benzeri olmayan güzellikte. Yalnız gül.

TEKİN: (Tür.) Er. 1. Boş, ıssız. 2. Sakin, rahat, uslu. İçinde kötülük bulunmayan. 3. Tek, eşsiz. 4. Uyanık, tetikte. 5. Şehzade, prens. 6. Uğurlu.

TEKİNALP: (Tür.) Er. – Tek ve eşsiz yiğit.

TEKİNAY: (Tür.) Er. – Biricik ve hayırlı ay.

TEKİNDAĞ:  (Tür.) Er. – Uğurlu dağ.

TEKİNEL: (Tür.) Er. – Hayırlı el.

TEKİNER: (Tür.) Er. – Tek, eşsiz ve hayırlı kimse.

TEKİNSOY: (Tür.) Er. – İyi soydan gelen kimse.

TEKMİL: (Ar.) Er. – Kemale erdirme. Bitirme, bitirilme, tamamlanma, tamamlama. Tam, eksiksizce, bütün, hep.

TEKMİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Tekmil).

TEKRİM: (Ar.) Er. – Ululama, saygı gösterme.

TEKRİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Tekrim).

TEKSEN: (Tür.) – Sen teksin, eşsizsin anlamında. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEKSOY: (Tür.) Er. – Eşsiz bir soydan gelen.

TELMİYE: (Ar.) Ka. 1. Parıldatma, renk renk yapma. 2. Dizeleri başka başka dillerde olan koşuk, manzume yapma.

TELVİN: (Ar.) Ka. – Renk verme, boyama.

TEMAŞA: (Ar.) Ka. 1. Hoşlanarak bakma, seyretme. 2. Gezme, gezi.

TEMCİT: (Ar.) Er. 1. Ululama, ağırlama. 2. Sabah ezanından sonra okunan, Allah’ın ululuğunu anlatan dua.

TEMDİH: (Ar.) Er. – Çok övme.

TEMDİHA: (Ar.) Ka. – (bkz. Tem-dih).

TEMEL: (Yun.) Er. 1. Yapılardan toprak içinde kalan ve yapıya dayanak teşkil eden duvar ve taban kısımları, koyuk. Bu kısımların yapılması için açılan çukur. 2. Asıl, esas. 3. Dayanak. 4. Belli, başlı en mühim.

TEMENNA: (Ar.) Ka. – El ile selam verme. – (bkz. Temenni).

TEMENNİ: (Ar.) Ka. – Dileme, istek, dilek.

TEMİM: (Ar.) Er. 1. Nazar boncuğu, nazarlık. 2. Beşinci Fatımî halifesi el-Aziz’in kardeşinin adı.

TEMİME: (Ar.) Ka. – Nazar boncuğu, nazarlık.

TEMİRCAN: (Tür.) Er. – Demir gibi sağlam kimse.

TEMİRHAN: (Tür.) Er. – Demir gibi sağlam güçlü hükümdar. – Timur han.

TEMİRKUT: (Tür.) Er. – Demir gibi güçlü ve uğurlu.

TEMİZALP: (Tür.) Er. 1. İyi ahlaklı kimse. 2. Temiz yapılı ve yiğit.

TEMİZCAN: (Tür.) Er. – İçi temiz olan kimse.

TEMİZEL: (Tür.) Er. – Dürüst kimse.

TEMİZER: (Tür.) Er. – Dürüst kimse.

TEMİZHAN: (Tür.) Er. – İyi vasıflı lider.

TEMİZKAL: (Tür.) Er. – Her zaman doğru ve dürüst kal.

TEMİZKAN: (Tür.) Er. – Temiz soydan gelen.

TEMİZÖZ: (Tür.) Er. – Özü temiz, dürüst olan.

TEMİZSAN: (Tür.) Er. – Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.

TEMİZSOY: (Tür.) Er. – Temiz ve dürüst soydan gelen.

TEMRE: (Ar.) Ka. – Hurma.

TEMREN: (Tür.) Er. – Ok, kargı gibi delici silahların ucundaki sivri demir.

TEMÜR: (Tür.) Er. – Demir.

TENAY: (Tür.) Ka. – Ay gibi beyaz, parlak tenli.

TENDUBAY: (Tür.) Er. – Yiğit, cesur erkek.

TENDÜ: (Moğ.i). – Yiğit, cesur. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TENGİZ: (Tür.) Er. – Deniz.

TENGİZALP: (Tür.) Er. – Denizci yiğit.

TENNUR: (Tür.) Ka. – Teni nur gibi aydınlık, berrak olan güzel.

TENŞİT: (Ar.) Er. – Şenlendirme, keyiflendirme.

TENVİR: (Ar.) Er. – Aydınlatma, ışıklandırma.

TENZİL: (Ar.) Er. – İndirme, aşağı düşürme. Azar azar  indirme (Kur’an’ın).

TENZİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Tenzil).

TEOMAN: (Tür.) Er. – Hun imparatoru Mete’nin babası.

TERAKKİ: (Ar.) Er. – İlerleme, yükselme, gelişme.

TERCAN: (Tür.) 1. Genç, taze, delikanlı. 2. Kırmızı buğday. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEREN: (Fars.) Ka. – Nesteren denen gül.

TERİM: (Tür.) – Bilim ve sanat kavramlarından birini anlatan sözcük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TERLAN: (Tür.) Er. – San renkli, büyük pençeli, kartala benzeyen bir kuş.

TESLİYE: (Ar.) Ka. – Teselli verme, avutma.

TESMİ: (Ar.) Er. – İşittirme, işittirilme, duyurma.

TESMİN: (Ar.) Er. 1. Sekizleme, sekize çıkarma. 2. Paha biçme, biçtirme.

TESNİM: (Ar.) Ka. – Cennet suyu, cennetteki ırmaklardan birinin adı.

TESRİR: (Ar.) – Sevindirme, sevindirilme. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TESRİYE: (Ar.) Ka. – Sıkıntıyı, gamı, kederi yok etme.

TEŞCİ: (Ar.) Er. – Yüreklendirme.

TEŞERRU: (Ar.) – Şeriata göre davranma. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEŞERRÜF: (Ar.). – Şereflenme, şeref bulma. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEŞNE: (Fars.) Er. – Susamış. Çok istekli.

TEŞNEDİL: (Fars.) Ka. – Can ve gönülden istekli.

TEŞRİFE: (Ar.) Ka. – Şereflendirme, onurlandırma.

TETİKER: (Tür.) Er. – Uyanık, çevik, becerikli kimse.

TEOMAN: (Tür.) Er. – Oğuz Han’ın babası.

TEVEKKÜL: (Ar.) Er. – Her şeyi Allah’a bırakarak, yargıya boyun eğme.

TEVFİK: (Ar.) Er. 1. Uydurma, uygun düşürme. 2. Başarıya ulaştırma. 3. Allah’ın yardımına kavuşma.

TEVFİKA: (Ar.) Ka. – (bkz. Tevfik).

TEVHİD: (Ar.) Er. 1. Birkaç şeyi bir araya getirme. 2. Allah’ın birliğine inanma. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.

TEVHİDDİN: (Ar.) Er. – Dinin birliği, birleştiriciliği. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.

TEVHİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Tevhid).

TEVİL: (Ar.) Er. – Durum, biçim. Süs.

TEVİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Tevil).

TEYMİN: (Ar.) Er. – “Uğurlu olsun” demek.

TEYMULLAH: (Ar.) Er. – Allah’a hizmet eden, itaat eden.

TEZAL: (Tür.) Er. – Çabuk ol.

TEZALP: (Tür.) Er. – Çabuk, hızlı yiğit.

TEZAY: (Tür.) – (bkz. Tezal). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEZCAN: (Tür.) – Telaşlı, heyecanlı, beklemeye dayanamayan, sabırsız. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEZEHHÜR: (Ar.) Ka. – Çiçeklenme.

TEZEL: (Tür.) – Çabuk iş gören, becerikli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEZER: (Tür.) Er. – Çabuk hızlı, çevik kimse.

TEZEREN: (Tür.) Er. – Çabuk ulaşan, erişen.

TEZKAN: (Tür.) Er. – Kanı kaynayan, heyecanlı kimse.

TEZVEREN: (Tür.) Er. – Duyarlı, reaksiyoner.

TINAL: (Tür.) Er. – Soluk al, yaşamını sürdür.

TINAZ: (Tür.) Er. – Ot ya da saman yığını.

TIRAZ: (Ar.) 1. İpek ve sırma ile işleme. Elbiselere nakışla yapılan süs. 2. Üslup, tutulan yol. 3. Döviz. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TİBET: (Tür.) Er. – Çin’in batısında bağımsız bir bölge.

TİCAN: (Ar.) Ka. – Taçlar.

TİGİN: (Tür.) Er. – (bkz. Tekin).

TİHAME: (Ar.) – Mekke-i Mükerreme. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TİLAL: (Ar.) Er. – Tepeler.

TİLMAÇ: (Tür.) Er. – Dilmaç, çevirmen.

TİMUÇİN: (Tür.) Er. 1. Moğol imparatorluğunun kurucusu Cengiz’in asıl adı. 2. Katı, sağlam demir.

TİMUR:  (Tür.) Er.   1. Demir. 2. Türk- Moğol imparatoru.

TİMURCAN: (Tür.) Er. – Demir gibi sağlam ve güçlü.

TİMURHAN: (Tür.) Er. – (bkz. Timur).

TİMURKAN: (Tür.) Er. – Demir gibi güçlü soydan gelen.

TİMURÖZ: (Tür.) Er. – Özü demir gibi güçlü ve sağlam olan.

TİMURTAŞ: (Tür.) Er. 1. Demir ve taş gibi güçlü ve sert olan. 2. Mardin Artuklular’ın 2. Emiri.

TİNER: (Tür.) Er. – Sağlam, güçlü, canlı kimse.

TİNKUT: (Tür.) Er. – Özü uğurlu, kutlu, şanslı kimse.

TİTİZ: (Tür.) 1. Çok dikkatli ve özenli davranan. 2. Prensiplerine aşın düşkün. 3. Huysuz, öfkeli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOĞAN: (Tür.) Er. – Doğan, şahin.

TOĞAY: (Tür.) – Fundalık. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOHUM: (Tür.) – Kendisinden bitki üreyen tane. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOKAL: (Tür.) Er. – Erişkin, olgun.

TOKALAN: (Tür.) Er. – Olgunlaşmış, erginleşmiş.

TOKALP: (Tür.) Er. 1. Doymuş aç olmayan kimse. 2. Kalın ve gür sese sahip. 3. Kibirli.

TOKCAN: (Tür.) Er. – Gönlü tok olan. –

TOKDEMİR: (Tür.) Er. – Sağlam demir.

TOKER: (Tür.) Er. – Tok er.

TOKGÖZ: (Tür.) Er. – Aç gözlü olmayan.

TOKHAN: (Tür.) Er. – Tok han.

TOKKAN: (Tür.) Er. – Cömert soylu.

TOKÖZ: (Tür.) Er. – Cömert ve kerem sahibi.

TOKTAHAN: (Tür.) Er. – Yerleşik yaşayan han.

TOKTAMIŞ: (Tür.) Er. – Bir yere yerleşmiş, oturmuş (kimse). Dinmiş, sakinleşmiş.

TOKTAŞ: (Tür.) Er. – Tok taş.

TOKTİMUR: (Tür.) Er. – Tok timur.

TOKTUĞ: (Tür.) Er. – Tok tuğ.

TOKUR: (Tür.) Er. – Eski Türk erkek adlarından.

TOKUŞ: (Tür.) Er. – Savaş.

TOKUŞHAN: (Tür.) Er. – Savaşçı lider, hakan.

TOKUZ: (Tür.) Er. 1. Dokuz. 2. Kalın ve sık dokunmuş kumaş.

TOKUZER: (Tür.) Er. – Dokuz er. Dayanışmacı, tutkun yiğit.

TOKUZTUĞ: (Tür.) Er. – Dokuz tuğ.

TOKYAY: (Tür.) Er. – Tok yay.

TOKYÜREK: (Tür.) Er. – Yürekli, cesur.

TOKYÜZ: (Tür.) Er. – Tok yüz.

TOLA: (Tür.) 1. Dolu, boş olmayan. 2. Keyif, neşe. 3. Güçlü korkusuz. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOLAY: (Tür.) – Topluluk, cemiyet. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOLGA: (Tür.) Er. – Demir harp başlığı. Savaşçıların başlarına giydikleri demir başlık. Miğfer.

TOLGAHAN: (Tür.) Er. – Güçlü ve çevreli lider, han.

TOLGAN: (Tür.) Er. – Dolanma, dolaşma.

TOLGAY: (Tür.) Er. – Çevre, dolay.

TOLGUNAY: (Tür.) Er. – Dolunay.

TOLUN: (Tür.) Er. – Dolun, bedir, ayın ondördü.

TOLUNAY: (Tür.) – Ayın ondördü, mehtap, dolunay. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOLUNBAY: (Tür.) Er. – Birikimli, kişiliği gelişmiş.

TOMRİS: (Yun.) Ka. 1. Tarihte, Pers kralı II. Keyhüsrev’le savaşmış olan Massagetlerin ünlü kraliçesi. 2. Demir.

TOMURCUK: (Tür.) Ka. – Bitkinin üzerinde bulunan, çiçek ya da yaprak verecek olan filiz.

TONGAL: (Tür.) Er. 1. Zengin kimse. 2. Yaşlı erkek.

TONGAR: (Tür.) Er. 1. Büyük, güçlü. 2. Yaşlı.

TONGUÇ: (Tür.) Er. 1. En büyük çocuk. 2. Bir tür kuş, baykuş.

TOPAY: (Tür.) – Dolunay. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOPÇAM: (Tür.) Er. – Top çam.

TOPÇAY: (Tür.) – Topçay. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOPDEMİR: (Tür.) Er. – Top demir.

TOPEL: (Tür.) Er. – Top el.

TOPER: (Tür.) Er. – Top er.

TOPRAK: (Tür.) 1. Yerkabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOPUZ: (Tür.) Er. 1. Bir ucu top gibi olan silah. 2. Kısa boylu kimse. 3. Balyoz.

TOR: (Tür.) Er. 1. Toy, deneyimsiz. 2. Ürkek, çekingen, utangaç. 3. Mağrur, gururlu. 4. Fidan. 5. Toksöz. 6. Balık ağı.

TORALP: (Tür.) Er. – Gururlu, yiğit.

TORAMAN: (Tür.) Er. – Güçlü kuvvetli.

TORAN: (Tür.) Er. 1. Güçlü, kuvvetli, iri yan kimse. 2. Yiğit, kahraman.

TORCAN: (Tür.) Er. – Çekingen, utangaç.

TORGAY: (Tür.) Er. – Serçe, tarla kuşu.