Bizler sofraya oturunca, önce: “Bismillâhirrahmânirrahîm” der, sonra elimizi uzatırız. Şayet Besmele’yi baştan unutacak olursak, hatırımıza geldiği yerde, “Bismilâhi fî evvelihî ve âhîrihî” deriz. Yemeğe böyle zikirle başlayan mü’min, fikirle devam eder, hamd’le de bitirerek Peygamberimizin şu hamd duâsını da sonunda aynen okur:
“Elhamdü lillâhillezî et’amenâ ve sekânâ ve cealenâ müslimîn!..”
“Bizi yediren içiren ve bizi Müslümanlardan kılan Allah’a hamdolsun.”
