İlyas, çarşıda temizlik ürünleri satan bir esnaftır. Günlerden bir gün sabahın erken saatlerinde İlyas, dükkanını açıp temizlik yaptıktan sonra karşı esnaf komşusuyla bir müddet konuşur ve sonra kendi dükkanına geçer. İlyas’a, orta yaşlı kadın bir müşteri gelir ve bulaşık deterjanı ister. İlyas, müşterinin istediği ürün kendisinde olmasına rağmen ona “yok” der ve müşterisini karşıdaki aynı işi yapan komşusuna yollar. Esasında istenen ürün kendisinde vardır ancak kendisi o günün ilk satışını yapmış, karşı komşusu ise henüz satış yapmamıştır.
Komşu dükkana giden müşteri, ilk önce diğer dükkana uğradığını, ama orada istediği bulaşık deterjanını bulamadığını söyler. İlyas’ın ürün çeşitliliği ve stoku, kendisinden daha çok olmasına rağmen buna bir anlam veremeyen komşu dükkan sahibi, müşterisinin işini gördükten sonra, İlyas’ın yanına gelerek ona bulaşık deterjanının gerçekten bitip bitmediğini sorar. O da elinde var olduğunu, kendisinin siftah yaptığını, onun da bu sayede siftah yapmasını arzu ettiğini dile getirir.
Onlar bu şekilde konuşurlarken, dükkanın kapısının önündeki kaldırımda hasbelkader bir arkadaşıyla karşılaşan müşteri, konuşulanlara kulak misafiri olur. İki gün sonra aynı kadın, İlyas’ın dükkanına yine gelir ve ona dua eder, “böyle insanlar var mı hayatta!” minvalindeki cümlelerle hayretlerini ifade eder ve yüklü miktarda alışveriş yapar.
İlyas’ın dükkanının arka sokağında oturan, İlyas’ın annesi yaşındaki bu kadın sık sık yaptığı börek ve kurabiyelerle İlyas’ın dükkanına gelir ve temizlik ürünleri ihtiyacını ondan alır. Şu an bu kadıncağız hayatta değildir. İlyas ise temizlik hizmet sektöründe çalışmaya devam etmektedir.
Ömer Osman Faruk AKTAŞ – Kütahya İl Vaizi/KÜTAHYA
Kaynak: uluslararasıiyilikodulleri
