Şeytan’ın Hilesi
Şeytan, şeytanlığını yapabilmek için, insanların zihnine girebilmek için kendine bir yol arar ve bulur. Allah’tan sakınan, gece gündüz ibadet eden birçok kimse vardı. Onlar Allah’ı Allah’da onları sever, dualarını geri çevirmezdi. Allah’ın bu sevdiği kullarını insanlarda sever ve sayardı. Şeytan bu durumu değerlendirmeyi düşündü.
Bu Allah dostları, halk tecelli edip vefat edince, Şeytan halkın içine girer ve onlara her fırsatta onları hatırlatmaya başlar.
– Şunu, şunu nasıl bilirdiniz?
– Allah Allah. Sorduğun soruya bak. Nasıl bileceğiz? Onalr Allah’a çok bağlıydılar. Duaları geri çevrilmezdi.
– Onlara ne kadar üzülüyorsunuz?
– Çok çok.. Tarifi mümkün değil.
– Öyleyse onları görmek isterdiniz değil mi?
– Hemde nasıl!
– Niçin onlara hergün bakmıyorsunuz?
– Ne demek istiyorsun? Hiç mümkün olabilir mi? Onlar vefat ettiler, aramızdan ayrıldılar.
– Siz de onların resimlerine bakın!
Şeytan’ın bu sözleri halkın beğenisini toplar. Bunun üzerine o salih inmsanların resimlerini yaparlar ve hergün o resimlere bakmaya başlarlar böylece ayrılık özlemlerini giderirler. Zamanla resimlerden heykellere geçerler. Bunları evlerine ve mabetlerine kadar her yere koyarlar.
Resim ve heykelleri ilk yapan bu insanlar Allah’a ibadet ediyorlar. O’na ortak koşmuyorlardı. Bu heykellerin taştan yapıldığını, yarar ve zararı olmadığını biliyorlar, ancak gene de saygı gösteriyorlardı. Gittikçe heykeller çoğaldı. Heykellerin çoğalmasıyla saygıda çoğaldı. Heykellere saygı ve bağlılık gösterisinde bulunmak moda oldu. Öyle olduki, salih bir kimse vefat edince, hemen heykelini yapmak bir görev haline geldi.
Nesiller geldi nesiller gitti. Çocuklar torunlar babalarının ve dedelerinin heykellere tavırların görmüş, onların önünde başlarını eğdiklerini, saygı duruşunda bulunduklarını görmüşlerdi. Boynuz kulağı geçer misali, çocuklar saygıda babalarınıda geçtiler, secde etmeye, ihtiyaçlarını heykellerden istemeye başladılar. Bu arada heykeller için kurban kesmelerde başlamıştı.
Sonunda heykeller putlaştı. İnsanların ihtiyaçlarını gideren tanrılar olarak kabul görmeye başladı. İbadet artık onlaraydı. Şeytan’ın tuzağına düşülmüştü.
